Vaak zijn ze met twee of met vier of met meer, maar altijd zijn ze alleen
Ononderbroken diezelfde beweging
Steeds dat verlangen
Altijd die vlucht naar het nieuwe, onvermijdelijk een verloren kans
Plots vallen twee ritmes samen
Een harmonieus samensmelten
Dat duurt één ogenblik
En dan wordt de rust verstoord
De overeenstemming is weg, de magie verbroken
Dan zijn ze weer met twee, of met vier, of met meer
Iedere keer opnieuw….

Een serie verchroomde barkrukken met kleurige zittingen fungeerde in Azul als een, voor getrainde dansers, makkelijk te nemen hindernis. Zij bewogen zich soms uiterst vermakelijk door deze opstelling. Forse sprongen, supersnel voetenwerk en beenzwaaien maakten Verdoorn’s dans tot een soort expressionistische tekening. Waarbij de penseel moeiteloos leek te zijn vervangen door het menselijk lichaam.

– Goudse Courant

Choreografie Neel Verdoorn
Fotografie Hans Gerritsen