Kun je in het kort iets vertellen over de voorstelling Mannen van de tango.
In de voorstelling Mannen van de tango ga ik samenwerken met zeven dansers. Daarnaast wordt de voorstelling live begeleid door het tango-quintet Zarate onde leiding van  Micha Molthoff.

Wat kan het publiek verwachten?
Tango muziek is universeel, iedereen begrijpt waar het over gaat, de muziek raakt  de meeste mensen diep in het hart. De tango vertegenwoordigt volgens de Argentijnse schrijver Jorge Luis Borges de dynamiek van de stad en alles wat de mens beweegt. Het is al vaak genoemd, maar ook voor mij  is de tango muziek en de dans doordrenkt van emoties, passie, melancholie, verlangen en heimwee. Bij momenten waan je je bijna  in een emotionele rollercoaster. Het zou mooi zijn als het publiek deze emoties zou ervaren in deze voorstelling en zich laten bedwelmen door de muziek en dans.

Waar komt de fascinatie met tango en met de muziek van Osvaldo Pugliese vandaan?
Op uitnodiging van Samuel Wuersten heb ik in 2009 een duet gemaakt op een compositie van Osvaldo Pugliese. De muziek werd toen live uitgevoerd door het Tango orkest Otra onder leiding van Leo Vervelde. Dit was mijn eerste kennismaking met de muziek van Pugliese. Het stuk Once a tango heeft zich uiteindelijk ontwikkeld van een duet tot een kwartet en uiteindelijk tot een sextet en heeft o.a. optredens gehad op het event Tango La Haye in 2010 en 2011.

Het uitnodigende bij de muziek van Pugliese zijn de stevige ritmes met daartegenover de prachtige melodielijnen die de composities iets heel aards maar ook  iets heel dansants geven. De muziek nodigt uit om te bewegen, het percussieve element geeft een heel aards gevoel en ligt dicht bij de dansbeleving van de moderne dans, waarbij ‘gewicht durven geven’ aan de dansbeweging een belangrijk stijlkenmerk is. Alhoewel de tangodans een intieme dialoog is tussen twee mensen die zich laten inspireren door de klanken van de tangomuziek, is het voor mij als moderne dans choreograaf heel uitdagend om met alle stijlkenmerken die de  tango zo specifiek maken aan de slag te gaan. En dan bedoel ik bijvoorbeeld, de omhelzing, de ‘off-balance’ oftewel 1 lichaam met 4 benen met het evenwicht precies tussen hen in, de specifieke ‘attack’ , de slepende bewegingen van de voeten, afwisseling in ritmiek, de patronen, het leiden en volgen het voordurend op zoek naar nieuwe mogelijkheden binnen de improvisatie in een tangodans.

Hoe is de samenwerking met het Internationaal Danstheater tot stand gekomen?
Jan Linkens (artistiek intendant Internationaal Danstheater) heeft mij benaderd naar aanleiding van mijn choreografie Once a tango.

Het Internationaal Danstheater maakt voorstellingen vanuit de folkloristische traditie, maar in een nieuw jasje, hoe past Mannen van de tango daarin?
Tango ontstond rond 1880 in de huurkazernes waar de Europese emigranten arriveerden en waar op de patio’s  werd gezongen, gemusiceerd en gedanst. Het is een typische culturele uiting die ontstond uit de smeltkroes  van verschillende culturen in een nieuwe wereld. Het is een stuk folklore. Ik heb me laten vertellen door Leo Vervelde (artistiek leider Wereldmuziek en Otra) hoe de tango is opgebouwd. Uit elementen van Argentijnse,  Spaanse, Italiaanse, Afrikaanse, Cubaanse culturen en hoe dit uiteindelijk tot uiting kwam in wat men tango noemde. Wat mij fascineerde is de verschillende specifieke stijlen van orkesten en hoe specifiek Osvaldo Pugliese daar steeds weer in genoemd werd. De orkestleiders in de jaren veertig die allemaal een eigen geluid gaven aan de tango, soms met verschillende instrumenten, anders opgebouwde arrangementen of het anders bespelen van instrumenten. Mannen van de tango is een ode aan die muziek.

Hoe blijf je trouw aan de traditionele stijlkenmerken van de wereldbekende tango en breng je tegelijkertijd iets volledig nieuws ten tonele?
Tango dans je met z’n tweeen en in principe niet voor het publiek , het is een omhelzing van twee mensen die samen een verhaal/reis maken. Zoals ik al eerder noemde is de muziek mijn grote inspiratiebron, in dans druk ik me uit en zoek ik naar nieuwe vormen. Ik hoop vooral een passionele voorstelling te maken waarin je liefde voelt voor de muziek  en dans. Ik kijk met veel respect naar tangodansers. Ik ben onder meer in Boedapest naar een fantastisch salon geweest en ik heb daar gezien hoe de dansers elkaar afwisselend in de rol van leiden, volgen en uitdagen. En hoe ze al improviserend in dat spel van leiden/volgen hun verhaal kenbaar maken aan elkaar.

In mijn vorige werk Once a tango heb ik me heel intuitief laten leiden door de dansers, de muziek en stijlkenmerken die de tango tot een tango maken, ik hoop dat deze keer ook weer te doen. In de voorstelling wil ik de muzikanten met  hun instrument, met die specifieke klank, die het tot een ‘Pugliese’ tango maakt, betrekken. De mannen van de tango gaat over mannen en vrouwen en alles wat hen bindt.